از نظر من هرکسی تو زندگیش یه قهرمان داره. بعضیا پیداش میکنن، بعضیا فرصت شناختشو از دست میدن و بعضیای دیگه هم وجودشو انکار میکنن. من جزو دسته اولم. کسی که قهرمان زندگیشو پیدا کرده و احساس خوشحالی میکنه. با اینکه خیلی اوقات ناراحت،خشمگین یا بی منطق میشم اما باز یه چیزی ته قلبم خوشحال نگهم میداره. چون میدونم هرچی بشه اون پشتمه. دستمو میگیره.تنهام نمیزاره و باهام حرف میزنه. وقتیاییکه تاریک ترین و بزگترین اسرار زندگیم داشتن روحمو میخوردن تنها کسی بود که تونستم بهش اعتماد کنم. تنها کسی که پشتمو خالی نکرد و به چرندیاتم گوش داد. هرلحظه از زندگیم که نتونستم نفس بکشم اون پیشم بود. حتی اگه جسمش نمیتونست کنارم باشه من حضورشو احساس میکردم. وقتاییکه اعتماد بنفسم افتاده بود پایین و هیچ جوره نمیتونستم به خودم اعتماد کنم بهم اعتماد کرد. یه لبخند گنده تحویلم داد و گفت میتونم انجامش بدم.
اون بهم امید میده. چیزی که این چند وقت خیلی بهش احتیاج دارم. میتونم تمام مدتی که دارم باهاش حرف میزنم رو هیچ موضوعی جز خوشحال و امیدوار بودن تمرکز نکنم. قاطعانه میگم، اون از جک هم مهربون تره.
پ.ن: از طرف اونیکه خیلی دل تنگته به بهترین قهرمان دنیا :>
درباره این سایت